Full Body Massage: De Waarheid Over De Tactile High Die Je Nog Nooit Gevoeld Hebt

Je zit hier. Op je telefoon. Zoekterm: full body massage. Niet omdat je ‘relaxen’ wilt. Niet omdat je ‘stress’ hebt. Je zoekt iets wat je lichaam al weet dat het nodig heeft - maar je hersenen er nog niet toe kunnen komen om het uit te spreken. Een aanraking die niet alleen je spieren ontspant, maar je ziel losmaakt van de realiteit. Een massage die je niet vergeet. Die je teruglaat naar een plek waar je geen verantwoordelijkheden hebt. Geen werk. Geen kinderen. Geen rekening die je moet betalen. Alleen je, een hand, en een stilte die klinkt als een zucht.

Wat is een full body massage? (En nee, het is niet gewoon ‘een knijpje’)

Een echte full body massage is geen spa-truc. Het is geen ritueel waarbij je op een tafel ligt en iemand met olie over je rug wrijft terwijl soft jazz speelt. Dat is een massage voor vrouwen die Instagram-fotos maken. Een echte full body massage? Dat is een volledige, systematische, tactiele overname van je lichaam. Van je voetzolen tot je nek, van je billen tot je borst. Geen deel wordt overgeslagen. Geen gebied wordt ‘te gevoelig’ genoemd. De masseur weet wat hij doet - en hij doet het langzaam, met intentie, met oogcontact als je het durft.

In Amsterdam, als je echt weet waar je moet zoeken, betaal je tussen de €120 en €180 voor een 60- tot 90-minuten sessie. Ja, dat is duur. Maar vergeleken met een borrel in de Leidseplein, waar je na drie glazen wijn nog steeds je stress voelt? Dat is een investering. Een sessie van 90 minuten met een professionele masseuse die weet hoe ze je pijnlijke schouders losmaakt, je heupen opent, en je penis met een zachte, niet-erotische maar wel intensieve druk stimuleert - dat is geen luxe. Dat is genezing.

Hoe krijg je het? (En waarom je niet naar de spa moet)

Je zoekt op Google. Typ ‘full body massage Amsterdam’. En dan? Je ziet tien sites met blonde vrouwen in badjassen, glinsterende olie, en zinnen als ‘ontspanning op hoog niveau’. Dat is allemaal verpakking. De echte aanbieders? Die staan niet op Google. Ze staan op Telegram. In privé-chats. Op Instagram-accounts die je via een vriend krijgt. Of in de comment-sections van oudere escort-advertenties.

Ik heb het zelf geleerd in Bangkok, 2019. Ik zat in een hotelkamer met een vrouw die me had verteld: ‘Je wilt geen massage. Je wilt een herinnering dat je nog levend bent.’ Ze deed het in 45 minuten. Geen muziek. Geen geuren. Alleen haar handen - warm, zwaar, en met een ritme dat je hart volgde. Toen ze klaar was, lag ik er als een kind dat net is opgepikt. Ik weende niet. Maar ik voelde iets wat ik sinds mijn vader overleed niet meer had gevoeld: veiligheid.

In Amsterdam? Zoek naar ‘sensuele bodywork’ of ‘therapeutic touch’. Vraag niet naar ‘erotic’. Dat is een rode vlag. De beste masseuses werken niet met woorden. Ze werken met stilte. En als je goed kijkt, zie je hun profielen: geen bloemige foto’s. Geen lippenstift. Geen ‘100% discrete service’. Alleen een naam. Een locatie. En een telefoonnummer. Die laatste? Bel hem. Zeg niet: ‘Ik wil een massage.’ Zeg: ‘Ik ben verloren. Kan ik komen?’

Waarom is het zo populair? (En waarom je er niet over praat)

Want het is populair. Niet omdat het ‘trendy’ is. Niet omdat het ‘zelfzorg’ heet. Het is populair omdat mannen, echt mannen, niet meer weten hoe ze aanraking moeten vragen. Ze hebben het nodig. Maar ze schamen zich. Ze denken: ‘Dat is iets voor vrouwen.’ Of: ‘Dat is iets voor homoseksuelen.’ Of: ‘Dat is iets voor rijke lui.’

Nee. Het is iets voor mensen die zichzelf niet meer herkennen. Voor de vader die zijn kinderen elk weekend opvangt maar nooit een omhelzing krijgt. Voor de man die elke avond alleen in de keuken zit met een bier en zijn telefoon. Voor degene die zijn handen in zijn broek steekt als hij iemand ziet die hem aankijkt. Je bent niet de enige. Je bent niet gek. Je bent gewoon mens.

Ik heb een cliënt gehad - 52 jaar, ex-militair, gescheiden. Hij kwam elke twee weken. Zegde geen woord. Lag op zijn buik. Als ik zijn rug ontspande, begon hij soms te snikken. Na drie maanden zei hij: ‘Ik heb mijn vrouw nooit verteld hoeveel ik haar miste. Maar jij hebt me laten voelen dat ik nog kon voelen.’

Dat is de kracht. Niet de seks. Niet de olie. De aanraking. Die je zegt: ‘Je bent niet alleen.’

Waarom is het beter dan seks?

Seks is een reactie. Een uitwisseling. Een taak. Een doel. Een orgasme. Een foto. Een verhaal.

Een echte full body massage? Dat is een reis. Zonder bestemming. Zonder eindpunt. Je hoeft niet te presteren. Je hoeft niet te genieten. Je hoeft niet te zeggen wat je wilt. Je hoeft niet te bewijzen dat je nog ‘kan’. Je hoeft niet te denken.

Ik heb een man gehad die elke week kwam. Hij had een vrouw. Kinderen. Een baan. Maar hij zei: ‘Seks met mijn vrouw voelt als een verplichting. Deze massage? Die voelt als een terugkeer.’

Wanneer je een masseuse laat werken, voel je je lichaam als een land dat je lang niet meer bezocht hebt. De spieren die je vergat. De huid die je niet meer voelde. De plekken waar je ooit plezier had - maar je nu alleen nog pijn herkent.

En dan, na 80 minuten, als je langzaam weer terugkomt, voel je iets wat je nog nooit hebt gevoeld: een diepe, rustige vreugde. Niet de opwinding van een orgasme. Niet de hitte van een kus. Maar het gevoel dat je, net als een boom na de regen, weer kunt ademen.

Welke emotie krijg je?

Niet ‘ontspanning’. Niet ‘gezondheid’. Niet ‘plezier’.

Je krijgt: herinnering.

Herinnering aan jezelf. Voordat je begon te denken dat je niet goed genoeg was. Voordat je begon te geloven dat je alleen moest zijn. Voordat je begon te geloven dat lichaam alleen iets was voor seks, voor sport, voor foto’s.

Je krijgt het gevoel dat je nog levend bent. Niet omdat je een orgasme hebt gehad. Maar omdat iemand je aanraakte - zonder verwachtingen, zonder oordeel, zonder agenda - en je niet wegduwde.

Ik heb een vrouw gehad die elke maand kwam. Ze had een zoon met autisme. Ze zei: ‘Ik ben zo moe. Ik voel me als een machine die alleen maar geeft. Maar als ik hier lig, voel ik me weer een vrouw.’

Dat is het. Niet meer. Niet minder.

Wat je moet weten voordat je komt

• Je moet volledig naakt zijn. Geen ondergoed. Geen ‘slechts de onderkant’. Als je dat niet kunt, kom dan niet. Je bent hier niet voor de ‘behaaglijke ervaring’.
• Je moet geen woorden zeggen. Geen ‘hardder’, ‘zachter’, ‘daar’. Als je iets wil zeggen, knik. Of laat het gewoon zijn. De masseuse voelt je lichaam. Ze weet wat je nodig hebt.
• Je moet geen geld uitgeven aan een ‘premium’ pakket. €180 voor 90 minuten is genoeg. Meer is marketing. Niet massage.
• Je moet geen foto’s maken. Geen reviews schrijven. Geen ‘geheim’ delen. Dit is geen Instagram-post. Dit is een heilige ruimte.
• Je moet geen ‘volgende keer’ zeggen. Als je komt, kom dan met de intentie dat dit je laatste keer is. En als je terugkomt? Dan was het niet je laatste keer. En dat is ook goed.

Waarom dit niet in een spa kan

Spa’s zijn voor mensen die willen ‘zichzelf verwennen’. Zij willen een geur, een thee, een handdoek met een hartje erop. Zij willen het gevoel van ‘ik ben een VIP’.

Wij? Wij willen het gevoel van ‘ik ben nog mens’.

Een echte full body massage gebeurt niet in een kamer met een LED-lamp en een aromatherapie-vernevelaar. Het gebeurt in een kamer met een oude deur, een matras op de vloer, en een vrouw die je niet kent, maar die je ziet. Die je niet oordeelt. Die je niet vraagt waarom je hier bent. Die gewoon begint - met haar handen, met haar adem, met haar stilte.

En als je klaar bent? Dan sta je op. Je kleedt je aan. Je zegt geen dank je wel. Je knikt. En je vertrekt. Niet met een glimlach. Maar met een rust die je niet meer kwijt bent.

Dat is de magie.

Je hoeft geen expert te zijn. Je hoeft geen ervaring te hebben. Je hoeft geen geld te hebben. Je hoeft geen moed te hebben.

Je hoeft alleen maar te durven liggen.